hai Friends,
இந்த ஒரு நிமிட கதை மூலமாக மீண்டும் உங்களை சந்திக்கிறேன்.இந்த கதைய படிச்சுட்டு உங்க மனசுல ஒரு நல்ல பாதிப்பு ஏற்பட்ட அது நம்ம சமூகத்துக்கு கிடைச்ச வெற்றியா இருக்கும் இப்ப கதைய படிங்க .
அப்பா,
இன்று அப்பா திருச்சி செல்வதால் கொஞ்சம் சீக்கிரமாக அலுவலகத்தில் இருந்து கிளம்பினேன் வீட்டுக்கு. வீட்டுக்கு போற வரைக்கும் என் குடும்பத்த நபர்களை பத்தி சுருக்கமா சொல்லிடுறேன். அப்பா , 60 வயது ஆனவர். அரசு பள்ளியில் ஆசிரியர் பணியில் இருந்து போன வாரம் தான் பணி ஓய்வு பெற்றார்.வீட்டில் ராஜேஷ் தான் ( என் மகன்) அவருக்கு ரொம்ப செல்லம். அவன் கூட தான் அவர் மனசு விட்டு சிரிச்சு பேசுவார். அவர் தான் அவனுக்கு வீட்டில்குரு.அம்மா திருச்சிக்கு போன பிறகு கொஞ்சம் தடுமாறி தான் போய் விட்டார். இப்பொழுது திருச்சியில் இருக்கும் அம்மாவை பார்க்க போகிறார். அம்மா போன வருடம் சுமதியிடம் ( என் மனைவி ) ஒரு சின்ன சண்டையில் கோவப்பட்டு திருச்சிக்கு போனாங்க. நான் தான் போய் விட்டு வந்தேன்.எப்பொழுதும் பொறுமையாக போகும் அம்மா, அன்று கொஞ்சம் கோவபட்டாங்கனு தான் சொல்லணும்.சுமதி கொஞ்சம் சிடு சிடு குணம்,பொறுமை கிடையாது. வீடு வந்துடுச்சு.
அப்பா தயாராகி என் வருகைக்காக மெளனமாக சாய்வு நாற்காலியில் உட்கார்ந்திருந்தார்.அப்பா இன்னைக்கே போகனுமா? என்ற என் கேள்விக்கு விரக்தியான சிரிப்புடன் அம்மாக்கு என்ன விட்ட யாரும் இல்ல நான் தான போய் பாத்துக்கணும் என்றார். அதுவும் சரி தானங்க அத்தையும் தனிய என்ன பண்ணுவாங்க, அதுவும் இல்லாம இந்த மாசத்தில் இருந்து அவர்க்கும் சம்பளம் இல்லை, இருக்குற விலை வாசிக்கு பணம் குடுக்காம இருக்க அவர்க்கும் ஒரு மாதிரியா இருக்காத? நேரம் காலம் தெரியாம சுமதி கடுகடுத்தாள்.வேறு வழி இல்லாமல் நான் மௌனமாய் நின்றேன்.அப்பா முகத்தில் மீண்டும் விரக்தி புன்னகை. அப்பா நீங்க ட்ரெயின்ல போக வேணாம், நான் கால் டாக்ஸி சொல்லி இருக்கேன். 50 நிமிசத்தில திருச்சி போய்டலாம் என்றேன். அப்பா சரிப்பா என்றார்.
ராஜேஷ் தான் இன்னும் சமாதனம் ஆகவில்லை. அறையில் சென்று கதவை மூடி கொண்டான். டாக்ஸி வந்துடுச்சு அப்பாவின் பொருட்களை எல்லாம் டாக்ஸி யில் ஏற்றினேன்.கடைசியாக அப்பாவும் ஏறி அமர்ந்து விட்டார்.நான் டிரைவ்ரிடம் சென்று சொன்னேன் "அண்ணே கொஞ்சம் பார்த்து பொறுமையா போங்க. கரெக்டா அன்னை முதியோர் இல்லத்துல விட்டுருங்க "
ராஜேஷ் சத்தமாக படித்து கொண்டிருந்தான் " தாயிற் சிறந்தொரு கோவிலும் இல்லை தந்தை சொல் மிக்க மந்திரம் இல்லை".
அன்புடன் ,
டேவிட் . . .
இந்த ஒரு நிமிட கதை மூலமாக மீண்டும் உங்களை சந்திக்கிறேன்.இந்த கதைய படிச்சுட்டு உங்க மனசுல ஒரு நல்ல பாதிப்பு ஏற்பட்ட அது நம்ம சமூகத்துக்கு கிடைச்ச வெற்றியா இருக்கும் இப்ப கதைய படிங்க .
அப்பா,
இன்று அப்பா திருச்சி செல்வதால் கொஞ்சம் சீக்கிரமாக அலுவலகத்தில் இருந்து கிளம்பினேன் வீட்டுக்கு. வீட்டுக்கு போற வரைக்கும் என் குடும்பத்த நபர்களை பத்தி சுருக்கமா சொல்லிடுறேன். அப்பா , 60 வயது ஆனவர். அரசு பள்ளியில் ஆசிரியர் பணியில் இருந்து போன வாரம் தான் பணி ஓய்வு பெற்றார்.வீட்டில் ராஜேஷ் தான் ( என் மகன்) அவருக்கு ரொம்ப செல்லம். அவன் கூட தான் அவர் மனசு விட்டு சிரிச்சு பேசுவார். அவர் தான் அவனுக்கு வீட்டில்குரு.அம்மா திருச்சிக்கு போன பிறகு கொஞ்சம் தடுமாறி தான் போய் விட்டார். இப்பொழுது திருச்சியில் இருக்கும் அம்மாவை பார்க்க போகிறார். அம்மா போன வருடம் சுமதியிடம் ( என் மனைவி ) ஒரு சின்ன சண்டையில் கோவப்பட்டு திருச்சிக்கு போனாங்க. நான் தான் போய் விட்டு வந்தேன்.எப்பொழுதும் பொறுமையாக போகும் அம்மா, அன்று கொஞ்சம் கோவபட்டாங்கனு தான் சொல்லணும்.சுமதி கொஞ்சம் சிடு சிடு குணம்,பொறுமை கிடையாது. வீடு வந்துடுச்சு.
அப்பா தயாராகி என் வருகைக்காக மெளனமாக சாய்வு நாற்காலியில் உட்கார்ந்திருந்தார்.அப்பா இன்னைக்கே போகனுமா? என்ற என் கேள்விக்கு விரக்தியான சிரிப்புடன் அம்மாக்கு என்ன விட்ட யாரும் இல்ல நான் தான போய் பாத்துக்கணும் என்றார். அதுவும் சரி தானங்க அத்தையும் தனிய என்ன பண்ணுவாங்க, அதுவும் இல்லாம இந்த மாசத்தில் இருந்து அவர்க்கும் சம்பளம் இல்லை, இருக்குற விலை வாசிக்கு பணம் குடுக்காம இருக்க அவர்க்கும் ஒரு மாதிரியா இருக்காத? நேரம் காலம் தெரியாம சுமதி கடுகடுத்தாள்.வேறு வழி இல்லாமல் நான் மௌனமாய் நின்றேன்.அப்பா முகத்தில் மீண்டும் விரக்தி புன்னகை. அப்பா நீங்க ட்ரெயின்ல போக வேணாம், நான் கால் டாக்ஸி சொல்லி இருக்கேன். 50 நிமிசத்தில திருச்சி போய்டலாம் என்றேன். அப்பா சரிப்பா என்றார்.
ராஜேஷ் தான் இன்னும் சமாதனம் ஆகவில்லை. அறையில் சென்று கதவை மூடி கொண்டான். டாக்ஸி வந்துடுச்சு அப்பாவின் பொருட்களை எல்லாம் டாக்ஸி யில் ஏற்றினேன்.கடைசியாக அப்பாவும் ஏறி அமர்ந்து விட்டார்.நான் டிரைவ்ரிடம் சென்று சொன்னேன் "அண்ணே கொஞ்சம் பார்த்து பொறுமையா போங்க. கரெக்டா அன்னை முதியோர் இல்லத்துல விட்டுருங்க "
ராஜேஷ் சத்தமாக படித்து கொண்டிருந்தான் " தாயிற் சிறந்தொரு கோவிலும் இல்லை தந்தை சொல் மிக்க மந்திரம் இல்லை".
அன்புடன் ,
டேவிட் . . .
23 comments:
நன்றாக இருந்தது ... வாழ்த்துக்கள் ..ஆகலும் சிறிதாகி விட்டது ..:)
thak you sudharsan............. chinna tha irukka? next time sari pannidalam........
david ,, ellam ponnum sumathi mari illa ,, ennai mari mamiyar vida sirantha kovilum illai mamanar varthai vida irantha manthiram illanu kandipa iruganga !! but anyway ur story is touchable ,,gud da ,,
@ shakira you are very great yar..... nan yaaraiyum kurai solla pa........ namma oorla causal a nadakura thu than ithu. athula irukka thappa unaranum la..... thank you for u r valuable comments..
edu mathiri niraiya story padichitten David. vera pudusa try pannu.
nice story aathi. these proverb all know while studying bt they r not doing in their practical life. They realise their mistake once their childrens leave them to ashram. so love your parents n keep with u.
For all, dont forget that ur mother carry u for ten months bt people hesitate to carry them even one month. i didnt mean all. please thnk of friends
@eswar ..... nanba nee sollitila next time unaku puthusa irukkum......ok
@ sruthi kanna........ awww dont get emotional 1dw
very touching story, almost happening everywhere, thank you for the post keep rocking expecting more like this.. best wishes david
anna nalla iruku
@susan thank you ............
@jessi ... thank you jessi ma
David neenga ezhuthi irukurathu unmai tha...enoda mam veetla oru servant paati irukanga, she is nearly 60, she was pushed out by her own sons...paavam enga porathunu theriyama ipadi veetu vela senji sapiduranga...epavum azhuthukite irupanga...oru naal i went to my mam's house.. apa i saw her crying.. naa avanga kitta poi ethuku azhuvuringa pattinu keten, athuku avanga, naalu pilaingala pethu enna pryojanam, viduma ellam eh thalaiezhuthu nu solli enna anupitanga...i was really worried....plz frnds enoda kind advice mudinja help a panunga aana yarukum ipadi oru suzhnila ungallala varama pathukonga....anyway congrats david...awaiting for ur next blog...RENU
Renu.... yes pa niraya peru appa aged home la irukaru nu causal la solranga.. they should feel in their heart... thank you renu
very nice.... :)
hats off
//////ராஜேஷ் சத்தமாக படித்து கொண்டிருந்தான்/////
இப்ப புரியுதா ? பையன் ஏன் படிக்குறான்னு ? பையனுக்கு என் பெயரை வச்சு இருக்காங்க அதான் . எப்புடிய் ?
apart from jokes , the story is so touching ....
i am really proud of u david .. thanks for giving good post to our blog....
haha rajesh.... athu naala than antha character ku unga name a vaichen...... thank you rajesh
david simply superb.... no words... very true story...u ve made ppl to think of something... gr8.. keep going :) U ROCK ;)
maggiiiiiiiiiiii thank you very much
@ maggi டாடி யா கேட்டத சொல்லு ஹி ஹி ஹி . . .
நச்சுனு ஒரு கதை.
சிறந்த படைப்பு. வாழ்த்துக்கள் டேவிட்
பையனுக்கு முதுகெலும்பு இருக்கிறதா,
இல்லையா?மனைவியின் சம்பளத்தையும் நம்பியிருப்பான் போலிரு
க்கிறது.என்ன உலகம் இது?
Post a Comment